Mooie atletiektoekomst in het verschiet voor Tijmen de Beer
HILVERSUM - "Nou kijk dan zet ik mijn handen zó neer, een knie op de grond, andere gebogen en als ik 'klaar voor de start' hoor gaan mijn billen omhoog en dan zet ik af. Simpel hè?" Stralend doet Tijmen de Beer voor hoe hij van start gaat als hij de 40 meter loopt. De C-pupil van de Gooise Atletiek Club is nog geen jaar lid en heeft een oud clubrecord al omgekegeld. "Of Tijmen een grote wordt? Tijmen is al een grote", benadrukt zijn trainer John Dankers.
door Karin van Leeuwen
Na het zwemmen ging Tijmen op judo. Vond hij ook leuk en kon hij ook goed. De switch naar atletiek kwam nadat een aantal mensen opmerkte dat Tijmen goed kon lopen en rennen. Gekozen werd voor de GAC in Hilversum.
Toen Tijmen in oktober in zijn hardlooptenue in de groep van Dankers verscheen, werd er in de zaal getraind. Dankers zag dat Tijmen snel was. "Hoe snel kon ik niet registreren, dat gaat in de zaal wat moeilijk." Op 23 mei kegelde Tijmen het clubrecord, dat 23 jaar geleden was neergezet, tijdens een wedstrijd in Veenendaal, omver. De 40 meter liep hij in 6.92, 0.02 seconden sneller dan het record dat in 1980 werd gelopen. Er erg van onder de indruk is hij niet. Hij doet er ook niets speciaals voor. Eet bijvoorbeeld geen powerontbijt voor een wedstrijd. Tijmen grinnikt. Welnee, een broodje met chocoladepasta is prima. Zich op de wedstrijd voorbereiden doet hij wanneer hij bij de start staat. "Ik concentreer me dan. Het lijkt dan net alsof ik iets in mijn keel heb zitten, dat ik niet zo goed kan doorslikken. Ja, misschien ben ik dan wel een beetje zenuwachtig."
Dankers lacht als hij hoort hoe zijn pupil zich voorbereidt. "Het klopt wat hij zegt. Je ziet dat hij zich concentreert. Dat koppie wordt strak en hij is stil." Als het startschot heeft geklonken, gaat ie. Hij kijkt naar voren, en speert recht op zijn doel af. Op zijn tegenstanders let hij nauwelijks. Als hij al op zijn tegenstanders let, dan is dat enkel om in te schatten hoe veel harder hij moet lopen om te winnen. Tijdens die paar seconden dat hij rent, hoort hij de omroeper zijn naam noemen.
De aanmoedigingen van zijn ouders en zus Sterre hoort hij als hij loopt niet. Sterker: voor hem is het niet nodig dat zij hem toeschreeuwen. Nou, en dan finisht hij. Moe is hij dan niet. In tegendeel: hij kan de 40 meter zo nog een keer lopen. "Alleen dan niet zo snel."
De eerste keer dat hij het clubrecord verbrak, waren sommige teamgenootjes een beetje jaloers. Maar toen hij zijn persoonlijke record tot twee maal toe verbeterde, feliciteerden ze hem. "Ze weten nu wel dat ik snel ben." Zijn moeder Marie-Louise heeft nooit een spoortje van jaloezie bespeurd. "Dat vind ik ook zo leuk aan de GAC; er wordt niemand voorgetrokken. Iedereen wordt gelijk behandeld en daardoor heerst er een hele positieve, leuke sfeer. Er wordt wel even aandacht aan gegeven, maar niet meer dan aan een jongen die zijn persoonlijke record verbroken heeft. Ook al ligt dat niet in de buurt van een clubrecord. Dat maakt de club ook zo leuk", vindt zij.
Van de 600 meter is Tijmen een stuk minder gecharmeerd. "Tijmen is een relatief luie donder", poneert Dankers grappend. Het klopt wel wat zijn trainer zegt, vindt ook Tijmen. "Die 600 meter vind ik minder leuk om te lopen. Dat kost veel meer energie dan die 40 meter." Een explosief mannetje, dat is wat hij is. Perfect voor die 40 meter. Maar ook hordelopen doet de kleine atleet niet onverdienstelijk. Dankers is trots op zijn pupil, maar blijft nuchter. Over de vraag of Tijmen een grote kan worden, denkt Dankers niet lang na. "Tijmen is al een grote."