'Ja, zie je nou wel, je bent het toch'
HILVERSUM - Meer dan vijfhonderd oud-leerlingen en oud-medewerkers van het Alberdingk Thijm College kwamen zaterdag naar het Laapersveld om het 95-jarig bestaan van de school te vieren. Conrector Maaike Luttikhuis ontvangt daags na het feest mailtjes van aanwezigen. "Om te bedanken voor de leuke dag, maar ook om mailadressen op te vragen", vertelt Luttikhuis. Op die mooie herfstdag in oktober worden herinneringen opgehaald, foto's bekeken en handen geschud.
door Karin van Leeuwen
Vanaf tien uur druppelen de eerste gasten binnen. Ze melden zich in de grote witte tent op de parkeerplaats waar ze een envelop met bescheiden krijgen, prikken hun naambadge op en lopen het schoolgebouw binnen. Daar begint het feest der herkenning. Mannen slaan elkaar op de schouder, vrouwen geven elkaar luchtkussen. Aanwezigen loeren naar elkaars badge. "Ja, zie je, je bent het toch. Ik moest even goed kijken", lacht een vrouw van middelbare leeftijd. Volgens Luttikhuis is dat nou zo leuk, die ontmoetingen. Zeker als het jaren geleden is dat je je met je loodzware schooltas naar het schoolgebouw sleepte.
Gedurende de feestdag is er van alles te doen. Vooral de tentoonstelling over de geschiedenis van 95 jaar ATC wordt goed bezocht. Daar zijn foto's te zien hoe de school op 3 oktober 1921 startte in een villa op de Emmastraat onder de naam de R.K. HBS van Hilversum. Tien leraren voor de klas, 36 leerlingen in de schoolbanken. Later wordt de school R.K. Lyceum genoemd en vanaf 1968 wordt het Alberdingk Thijm College. In 1975 verhuist een deel naar het huidige gebouw aan het Laapersveld: de school barst uit zijn voegen.
Iemand die zich dat nog goed kan herinneren, is geschiedenisleraar Henri Serné. Van 1974 tot 2014 onderwees hij talloze kinderen in geschiedenis. Hij weet nog als de dag van gisteren hoe de klaslokalen uitpuilden met kinderen. "We hadden toen maar liefst negentien eerste klassen. Negentien!", benadrukt hij. Serné geniet zichtbaar van de feestelijke dag. "Ik heb twee jaar geleden afscheid genomen, maar heb nog veel contact met oud-collega's en leerlingen", vertelt hij op een rustig plekje op de tweede verdieping. Maar ook daar wordt hij niet met rust gelaten. "Sorry, mag ik even wat vragen," onderbreekt Jacqueline van Ouwerkerk het gesprek, "gaf u vroeger geschiedenis?" Serné knikt en kijkt de vrouw onderzoekend aan. Haar gezicht herkent hij, maar op haar naam kan hij even niet een-twee-drie komen. Van Ouwerkerk zegt haar naam en vindt het niet vreemd dat haar geschiedenisleraar van weleer haar zo snel niet herkent. "Ik was veel ziek toen. En als ik wel op school was, dan zoog ik de geschiedenisverhalen op als een spons. Ik wilde niets missen. En meneer Serné kon zo prachtig vertellen dat ik het makkelijk kon onthouden." Serné hoort haar verhaal glunderend aan. Gezichten herkent hij altijd wel, maar de namen die erbij horen is soms wat lastiger. "Maar ja, wat wilt u ook, ik heb duizenden leerlingen in mijn klas gehad. Ik heb altijd plezier gehad in lesgeven. Ging graag met leuke klassen op kamp. Dat kon met klassen waarin geen groepjes werden gevormd, begrijpt u? Eilandjes in een klas is irritant." Oud-leerlinge Van Ouwerkerk groet Serné en gaat op zoek naar jaargenoten. "Zo leuk om iedereen weer te zien", roept ze als ze vertrekt.
Talent
Toneel en cabaret hebben altijd een belangrijke rol gespeeld op het ATC. Serné weet nog goed toen Vincent Moes in zijn klas zat. "Die wilde ik graag in de toneelgroep. Dat joch had wat." Het was een vooruitziende blik van de oud-docent: jaren later brak Moes door in 'Westenwind'. En na deze televisieserie was hij te zien in vele andere series. "En dan te bedenken dat Vincent als zoon van een boer eerst de Middelbare Landbouwschool van zijn vader moest doorlopen. Hij deed het en ging daarna door naar de toneelschool." En zo heeft Serné talloze anekdotes, maar hij moet gaan. Hij stort zich in het feestgedruis om nog veel meer herinneringen op te halen.
Herinneringen ophalen, foto's bekijken, talloze handen schudden